Jednym z bardziej imponujących regionów północnych Włoch jest Dolina Aosty ze słynnymi lodowcami, zamkami na wzgórzach, przepięknymi górskimi jeziorami i strumieniami z jednej strony oraz sosnowymi lasami i zielonymi łąkami z drugiej. To właśnie w tym regionie znajdują się najwyższe szczyty europejskie Mont Blanc, Monte Rosa i Matterhorn decydujące o niezwykłej popularności autonomicznego regionu położonego w północno-zachodnich Włoszech na pograniczu z Francją i Szwajcarią. Niezwykle ciekawie prezentują się Alpy Pennińskie ograniczające Dolinę Aosty na północy oraz majestatyczne Alpy Graickie na południu. W środkowej i niezwykle malowniczej części dominuje natomiast Dolina Baltea.

Aosta założona przez Rzymian w 25 r. p.n.e. była przed wiekami ważnym ośrodkiem, po którym zostały mury miejskie, ruiny teatru rzymskiego i forum oraz warowne wieże świadczące o militarnym charakterze miasta. W wieku X panowali na tym terenie Frankowie, którzy oddali władzę księstwu Sabaudii, a region w ostateczności trafił do zjednoczonych Włoch w 1860 r.

W stolicy regionu przetrwało zabytkowe centrum Piazza E. Chanoux z licznymi kawiarenkami, w których cappuccino ma niepowtarzalny smak, prowadzi do niego najokazalszy zabytek w mieście – składająca się z dwóch części brama Porta Pretoria – w jej okolicy można podziwiać Teatro Romano oraz fasadę kościoła Sant'Orso kryjącego w swoim przepięknym wnętrzu cenne freski z X w. Bogatą historię regionu ilustruje Museo Archeologico Regionale z ciekawymi eksponatami, warto też zajrzeć do romańskiej katedry oraz zwiedzić XII-wieczny klasztor. Turyści z zacięciem historycznym powinni wybrać się na zwiedzanie okolicznych zamków, których w okolicy nie brakuje. Pięknych widoków dostarcza z kolei Parco Nazionale Gran Paradiso położony w pobliżu ośrodków narciarskich pod Mont Blanc, poprzecinany malowniczymi dolinami i tą najważniejszą Doliną Aosty.

Najważniejsze tereny narciarsko-snowboardowe:

Courmayeur – prestiżowy ośrodek narciarski położony u podnóża malowniczego i najwyższego szczytu we Włoszech Mont Blanc, którego obecność wywołuje w narciarzach pozytywny dreszcz emocji. Piękne widoki można podziwiać z wielu tras o różnym stopniu trudności, obsługiwanych przez nowoczesne wyciągi. Jeżeli komuś nie wystarczają nartostrady po stronie włoskiej może bez problemu przemieścić się tunelem drogowym do francuskiego odpowiednika kurortu – Chamonix. Na zboczach Mont Blanc przygotowano malownicze trasy dla miłośników biegówek oraz ciekawe tereny dla entuzjastów snowboardu. Miasteczko jest urocze dzięki wspaniałej, wyłączonej z ruchu starówce, licznym sklepikom i restauracjom oraz klubom z nieustającymi rytmami muzycznymi. Po nietuzinkowych rozrywkach można udać się do centrum odnowy, oddać szaleństwu kuligów lub wybrać na ścianę wspinaczkową. Pasjonaci historii powinni zajrzeć do Muzeum Alpejskiego z ciekawą kolekcją poświęconą niezwykłym górom.

Breuil – Cervinia – ośrodek stał się popularny w latach 70-tych dzięki wzmożonemu zainteresowaniu i rozbudowie bazy hotelowej. Malownicza okolica przyciąga od tego czasu miłośników sportów zimowych, którzy mogą wyszaleć się na wielu kilometrach tras o różnych stopniach trudności z nowoczesnymi wyciągami, bezpłatnymi skibusami i możliwością korzystania z tras szwajcarskich ośrodków Zermatt i Kleinmatterhornen. Tereny narciarskie mają jeszcze jedną ważną zaletę – można po nich szusować także latem, co umożliwiają pokryte lodowcem stoki Plateau Rosa należące do najbardziej atrakcyjnych letnich terenów narciarskich w Alpach. Główne stoki położone są bardzo wysoko, dzięki czemu mają dobre nasłonecznienie potęgowane dodatkowo wspaniałymi widokami. Na okolicznych terenach można uprawiać freeride i heliskiing, lekcje narciarstwa biegowego mogą wykupić miłośnicy biegówek, bardziej i mniej zaawansowane trasy znajdą także snowboardziści. Mocnych wrażeń dostarczają loty helikopterem i paralotnią oraz wspinaczka po zamarzniętych wodospadach.

Monte Rosa – rozległe tereny narciarskie przyciągające narciarzy i snowboardzistów w niezwykle malownicze doliny Valle d`Ayas, Valle di Gressoney i Valse`sia. Wspaniały narciarski raj obejmuje wiele tras o różnym stopniu trudności, a miłośnicy białego szaleństwa dzięki jednemu skipassowi mogą szusować po wielu stokach bez zdejmowania nart. Kurorty narciarskie Gressoney La Trinité i Gressoney Sain uchodzą za oazę spokoju, więc z powodzeniem mogą udać się do nich turyści uciekający przed zgiełkiem głośnych ośrodków. Poza wyznaczonymi trasami mogą jeździć entuzjaści jednej deski, a popularnego narciarstwa biegowego można nauczyć się w specjalnie przygotowanych szkółkach. Wśród pozostałych atrakcji można znaleźć zjazdy z zapalonymi pochodniami, wędrówki na rakietach śnieżnych oraz możliwość jazdy na łyżwach. Doskonale przygotowana infrastruktura turystyczna i wygodne hotele zapewniają wypoczynek na najwyższym poziomie.

Pila – piękne widoki na Mont Blanc, Monte Rosa oraz na lodowce Riutor i Grivola czynią duży ośrodek narciarski idealnym miejscem do spędzenia urlopu. Szusować można zarówno na nartach jak i snowboardzie po wielu trasach o różnym stopniu trudności, obsługiwanych przez nowoczesne wyciągi. Liczne restauracje, bary i schroniska serwują wspaniałe regionalne potrawy, po których spożyciu można wybrać się na krajobrazowe trasy przeznaczone do turystyki pieszej, pograć w minigolfa lub wyszaleć się na łyżwach.

Valtournenche – świetne miejsce dla narciarzy szukających spokoju, pragnących pokonywać długie zjazdy w otoczeniu niezwykle malowniczej okolicy. Taki luksus zapewnia połączenie kurortu z 5 innymi ośrodkami w Breuil-Cervinia, Antey-Saint Andre, Torgnon, La Magdeleine i Chamois. Szusować można przez cały dzień bez zjeżdżania dwukrotnie tą samą trasą po kilkudziesięciu wspaniale przystosowanych nartostrad położonych w łagodnym i umiarkowanym klimacie dodającym miejscu znaczącego waloru. Kurort jest niezwykle spokojny, nie ma w nim głośnych dyskotek i zatłoczonych restauracji, co doceniają turyści preferujący wczasy rodzinne. Wypoczynek warto urozmaicić przejażdżkami konnymi lub wyprawą na skały strumienia Marmore w Chample`ve z zachwycającymi rzeźbami „Gouffres des Busserailles”.

La Thuile – niezwykle urozmaicony teren narciarski położony na stokach wokół Małej Przełęczy św. Bernarda cieszy się dużą popularnością wśród entuzjastów białego szaleństwa. Atrybutem słynnego ośrodka jest możliwość jazdy na nartach i snowboardzie także po stronie francuskiej, gdzie dzięki wspólnemu skipassowi można szusować do woli. Głównym ośrodkiem narciarsko-snowboardowym jest La Thuile wokół którego przygotowano wiele kilometrów tras o różnym stopniu trudności łączących się z francuskim terenem La Rosie're. Narciarze biegowi mają przygotowane piękne pętle do sprintu, sporo atrakcji zagwarantowano także dzieciom, które mogą stawiać pierwsze kroki w licznych szkółkach narciarskich.

Świętowanie życia to we Włoszech nic innego jak spożywanie posiłków i picie zacnych trunków. O włoskiej kuchni mówi się, że jest jedną z najlepszych kuchni na świecie, stąd jej wielka popularność w wielu krajach, gdzie lokale z włoskim jedzeniem można spotkać praktycznie na każdym rogu ulicy, a włoskie nazwy własne nie są już tak obce i na dobre zadomowiły się w powszechnym słownictwie. Spaghetti, pizza, ravioli czy lasagna to potrawy, które na stałe zagościły też na stole niejednego domu. Nie tylko takie menu jest domeną wyśmienitej kuchni, w której dominują świeże owoce, zioła, ryby i jarzyny stosowane od wieków przez włoskich kucharzy należące do zdrowej diety, której nie zaszkodzi nawet mały dodatek oliwy.

Kuchnia włoska to również wpływy innych kuchni pozostawiające swój ślad dzięki bogatej historii, wyraźnie dominują wpływy francuskie, austriackie czy greckie, chociaż wielu Włochów uważa, że właśnie domowe jedzenie jest tym najbardziej wartościowym.

Włosi mają silnie zakorzenione tradycje kulinarne, przez co spożywanie posiłków jest prawdziwym, często bardzo długim, ale jakże smakowitym rytuałem. Obowiązkowe śniadanie prima calzione nie może obejść się bez cappuccino oraz brioche lub cornetto – miękkiej bułki francuskiej nadziewanej dżemem, kremem czy czekoladą, taki posiłek można spokojnie skonsumować stojąc przy barowej ladzie. Jeżeli ktoś zgłodnieje od razu sięga po panini – wielkie kanapki składające się z bagietki przełożonej kiełbasą, serem i różnorodnymi dodatkami, w zależności od gustu. Bary z takimi kanapkami zwane paninoteca to standardowy obrazek większych miast, zamawia się zwykle tramezzini – gotowe kanapki z białego chleba z różnymi dodatkami lub gorące toste z serem lub szynką i pomidorem. Przed południem najlepiej zamówić coś na wynos w barze tavola calda, wszędzie można też kupić pojedyncze kawałki pizzy. Zapiekanki focacce obłożone serem lub pomidorem ze szpinakiem, wątróbką lub mięsem spotykane są na targach, tak samo jak popularne suppli – zapiekane kule ryżu wypełnione farszem mięsnym.

Obiad – pranzo – zazwyczaj zaczyna się od antipasto – przystawki (mogą nią być surowa szynka prosciutto, gotowana cotto lub wędzona crudo z serem mozzarella) po której następuje kulinarna celebracja zupy, risotto lub dania z makaronem zwanych ogólnie il primo, następnie ryba lub mięso, ser, świeże owoce, czyli il secondo i na koniec kawa. Pochłonięcie wszystkich dań zalecane jest wyłącznie turystom z nadmiernym apetytem.

Contorni – sałatki lub warzywa można zamawiać i spożywać osobno, w każdej restauracji można dostać też makaron z sosem pomidorowym – pomodoro lub mięsnym – al ragu, różne pasty, spaghetti z sosem bolońskim lub napoli, risotto czy też tortelini – pierożki z nadzieniem mięsnym lub serowym.

Przebywając na wczasach we Włoszech nie wypada przejść obojętnie obok lodów włoskich – gelato – cieszących się popularnością nie tylko w tym kraju. Lody w wafelku – un cono – można kupić dosłownie wszędzie, a najlepsze gelaterie przyciągają tłumy smakoszy tego cudownego i orzeźwiającego daru niebios. Raj dla podniebienia najlepiej testować w lodziarniach wyrabiających lody na miejscu, zwanych Produzione Propria.

Niezwykle smaczne są chleby wyrabiane w małych piekarniach, Włosi sceptycznie podchodzą do masowych wyrobów artykułów spożywczych, dlatego ich kuchnia ma tak wysublimowany smak, niemniej sery takie jak Bel Paese, Gorgonzola czy Taleggio produkowane są już przez większych producentów.

Cokolwiek nie mówić o pizzy we Włoszech, skąd się wywodzi, smakuje wyjątkowo, inaczej niż w innych krajach szczycących się jej podawaniem. Pieczona w piecach opalanych drewnem – forno a legna – podawana jest w sposób tradycyjny, na cienkim cieście bez zbędnych udziwnień, które weszły do mody, gdy to smakowite danie stało się powszechne. Pizzerie mogą mieć różny charakter, ale w tych najprawdziwszych można kupić wyłącznie pizzę, napoje i piwo. Obecnie żaden Włoch nie byłby w stanie zliczyć ile gatunków pizzy może zaoferować przeciętna restauracja.

Stołować można się także w „spaghetteriach” oferujących proste dania mączne i makarony spaghetti najwyższej klasy z całym wachlarzem sosów lub w „osteriach” – specjalizujących się w domowych kulinariach restauracjo-pubach.

Spacerując po włoskich ulicach bardzo często można poczuć aromat świeżo parzonej kawy. Humor można poprawić sobie espresso, caffe lungo – z większą ilością wody, Americano – z domieszką alkoholu, macchiato – podawaną z małą ilością mleka lub caffe late – przypominającą polską białą kawę.

Za Alla spina – piwo z beczki – mogą zabrać się wszyscy miłośnicy tego wspaniałego napoju; popularne piwa to Moretti, Peroni i Dreher, natomiast wódka grappa to mocniejszy trunek pochodzący z Bassano di Grappa w Wenecji Euganejskiej, a za najlepsze włoskie brandy uchodzi Stock. Także wina mają swoje wzmocnione wersje w postaci Martini, Cinzano czy Campari, natomiast po obiedzie dobrze smakuje gorzki drink Amaro lub Amaretto – słodszy z intensywnym smakiem migdałów. Ciekawym doświadczeniem może być skosztowanie gęstej, podpalanej, słodkiej, anyżowej mieszanki z ziarnkiem kawy – Sambuki, w każdym barze można zamówić też Strega – żółty, słodki likier o ziołowo-szafranowym smaku. Włosi popisują się także szerokim wachlarzem win, najlepiej smakują Soaves, Valpolicella i Chianti, w końcu włoskie wina zmieniają każdy posiłek i spotkanie rodzinne w przyjemne wydarzenie towarzyskie. We Włoszech ze względu na klimat uprawia się najwięcej odmian winorośli i produkuje najwięcej wina, niż w jakimkolwiek innym kraju. Każdy region ma swoje specyfiki, głębią smaku wyróżniają się Recioto Amarone i Recioto Amabile robione z suszonych winogron, czołowi producenci to Allegrini, Antinori, Clerico, Bruno Giacosa czy Angelo Gala. Warto zapamiętać takie słowa jak wino czerwone – rosso, białe – bianco i różowe – rose lub rosato, żeby później nie mieć problemu w restauracji z doborem ulubionego bukietu.

Istotne we włoskiej kuchni jest pewne rozróżnienie polegające na przykład na tym, że mieszkańcy północy jedzą pasta – makaron w kształcie wstążek, natomiast południowcy spożywają rurki. Północ słynie z makaronów zrobionych z jajek, często podawane są alla Bolognese – z klasycznym sosem, z chudą cielęciną i pomidorami, przyprawionym marchewką, selerem i prosciutto, natomiast klasyczny południowy makaron produkowany jest masowo i podawany z sosem napoletana, na bazie wieprzowiny. Takich podziałów jest wiele i można je zauważyć w różnych odmianach regionalnych, których we Włoszech nie brakuje.

Kulinaria Doliny Aosty idą w parze ze świetną kuchnią Piemontu i można je traktować jako całość, gdyż wykazują się bliskimi związkami z pobliską kuchnią francuską urozmaicaną masłem i śmietaną. Smakowitym, regionalnym rarytasem są białe trufle pochodzące z okolic Alby, które dodaje się najczęściej do makaronu lub risotto. Miejscowi Włosi polecają także szlachetne borowiki, kasztany oraz regionalny sos z oliwek, ryby sardeli, czosnku, masła i śmietany zwany bagna caoda. Niejeden turysta uległ makaronowi z mięsem lub pieczarkami – agnolotti i cappelletti, serwowanym z mięsem gotowanym lub duszonym w winie. Niezwykły zapach mają sery tomini, robiole i tume często podawane jako spumone piemontese – mus z sera mascarpone z rumem, gotowana śmietana panna cotta, a także interesujące mężczyzn słodkie ciasto tzw. pocałunki kobiety, czyli baci di dama. Wzgórza Le Langhe i Monferrato słyną z winorośli, z której wyrabia się wyśmienite wina Barolo, Barbera i Nebbiolo, a najcenniejszym słodkim winem musującym jest Asti podawane wyłącznie w odpowiedniej temperaturze.

Włochy można scharakteryzować krótko: pizza, telewizja, fiat i piłka nożna, natomiast typowego Włocha rozpoznaje się po urodzie, krzykliwości, gadatliwości i wiecznym uśmiechu. Współczesna Italia pełna jest kulturowych paradoksów, które bardzo często można zauważyć wypoczywając w tej zadziwiającej i pięknej krainie. Powszechnie uważa się, że Włochy to mieszanka zamieszkujących je wielkich rodzin ideologicznych, politycznych i zawodowych. Rodzina jest niezwykle ważna i każda dąży do swojej suwerenności, można to zauważyć w bezpośrednich kontaktach z tymi impulsywnymi, ale bardzo przemiłymi i pogodnymi ludźmi. System społeczny jest nieco urozmaicony, niemniej różnice są mało widoczne i polegają na przykład na tym, że marchesi, czyli markizowie są biznesmenami, niektóre klany liczą się w bankowości, a inne rodziny odnoszą sukcesy w produkcji wina. Są też klasy średnie, czyli borghesi i contadini – rolnicy, którzy także tworzą rozpoznawalne grupy. Wszystkich łączy jednak narodowe motto: fatta la legge, trovato l'inganno – czyli po uchwaleniu prawa znajdzie się sposób, aby je obejść.

Włosi mają jeszcze jedną cechę, są niezwykle dumni ze swej bogatej historii i kultury, gdyż mają więcej zabytków niż w jakimkolwiek innym kraju wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, przez co Półwysep Apeniński jest tak tłumnie odwiedzany przez turystów. Dużą rolę w życiu religijnym odgrywa Watykan, a celebrowanie katolickich sakramentów począwszy od chrztu, przez Pierwszą Komunię, obrzędy zaślubin po pogrzeb jest we Włoszech nadal widoczne. Największe uroczystości odbywają się podczas Wielkanocy, kiedy liczne procesje przemierzają ulice miast, Bożego Narodzenia i dnia Wszystkich Świętych. Silne jest także poczucie przynależności do rodziny, miasta i przede wszystkim klubu piłkarskiego czy też własnego domu, można to zauważyć podczas bezpośredniej rozmowy z tymi przemiłymi ludźmi.

Dobrem narodowym, z którego słyną Włochy jest piłka nożna obecna w każdej sferze życia publicznego i społecznego. Narodowość jest pojęciem abstrakcyjnym, ale kiedy pojawia się football lub kuchnia, to już w grę wchodzi umiłowanie do własnego miasta i tradycji. Nazwy włoskich klubów piłkarskich zna chyba każdy niezależnie od tego czy interesuje się footballem, czy nie. Rywalizacja w tej dziedzinie podobna jest do innej „obsesji” narodowej czyli opery i bardzo często ma uwarunkowania regionalne, które łatwo można zauważyć przemieszczając się z północy na południe. Najważniejsza jest miłość do różnego rodzaju widowisk, pokazów i rytuałów, niezależnie w którym miejscu Włoch mają one miejsce, dzięki temu podkreślana jest wartość życia towarzyskiego, prostoty i przyjemności.

Każdy turysta odwiedzający Włochy musi przekonać się czym jest passeggiata, czyli rytuał wieczornego spaceru, randki z pogawędką, flirtem lub nawet plotkowaniem między znajomymi. Na ulicach włoskich miast często można spotkać grupki nie tylko młodych ludzi oddających się esencji włoskiej towarzyskości. Z Włoch wywodzą się właśnie Święto Zakochanych – Walentynki, znane już w starożytności.

We Włoszech do osób młodszych lub rówieśników na powitanie i pożegnanie wystarczy powiedzieć ciao – cześć, natomiast do osób starszych piacere – coś na zasadzie „miło cię spotkać”, buongiorno – dzień dobry lub buonasera – dobry wieczór. Na pożegnanie wystarczy rzucić arrivederci – do widzenia. Po Włochach już po pierwszym kontakcie widać, że są przyjaźnie nastawieni, gdyż żywiołowo padają sobie w ramiona i przyjaźnie się całują. Włosi uwielbiają także komplementy, więc dobrze jest im powiedzieć czasami coś miłego, choćby dotyczącego zdrowego stylu życia, urody lub dobrego wychowania.

Prawdziwym zwyczajem jest we Włoszech picie mezzo – półtoralitrowej karafki winą będącej uzupełnieniem do posiłków, w obyczajowości Włochów picie wina leży w tradycji, niemniej jednak zbyt nadmierne korzystanie z tego trunku nie leży w dobrym tonie.

Obiady zwykle jada się w restauracjach o nazwie trattoria lub po prostu ristorante. Warto pamiętać o rachunku – il conto i dokładnym sprawdzeniu jego listy, gdyż w wielu restauracjach od każdej osoby pobierana jest dodatkowa opłata za nakrycie coperto, a szczegółowy spis zamówionych dań można sprawdzić prosząc o ricevutę – szczegółowy rachunek. Oprócz coperto pobiera się też dodatkową opłatę za obsługę servizo i jeśli nie jest ona wliczona w rachunek przyjmuje się, że wynosi około 10% kwoty do zapłacenia.

Turyści wybierający się do Włoch powinni mieć na uwadze, że tak samo jak w Grecji czy Hiszpanii normalnością jest popołudniowa sjesta, kiedy zamykane są sklepy, urzędy i instytucje, na zatłoczonych zwykle ulicach pozostają pojedynczy ludzie, a wszyscy udają się na zasłużony wypoczynek lub bardzo często krótką drzemkę. Podobnie nie należy się dziwić, że dla Włochów najważniejszym wydarzeniem dnia w tym czasie może być spożywanie posiłków, kiedy wszyscy wybierają się na obiad i zostawiają miejsca pracy.

Zwiedzanie kościołów i innych zabytków nie jest mile widziane w koszulkach bez rękawów, krótkich spódniczkach i krótkich spodenkach, dlatego w niektórych świątyniach można dostać jakieś ubranie na wierzchnie okrycie ciała.

Jeżeli turysta chce skorzystać z taksówki powinien znaleźć jeden z postojów, gdyż we Włoszech nie zatrzymuje się taksówek na ulicach.

Włosi z północy kraju są bardziej powściągliwi od mieszkańców południa, niemniej chętnie odpowiadają na pytania, udzielają pomocy, zawsze też poświęcą czas, żeby opowiedzieć zbłąkanemu turyście o mało znanym fakcie z życia historycznej postaci lub przedstawić swoją opinię na jej temat.

„Bella figura” – piękna sylwetka to domena Włochów czynnie uprawiających sporty, dbających o doskonałą infrastrukturę turystyczną i sportową. We Włoszech można aktywnie wypoczywać na kilka sposobów. Ze względu na bliskie położenie Alp wśród turystów niezwykle popularne są sporty zimowe, chociaż piękne krajobrazy można podziwiać zarówno zimą, jak i latem. Doskonale przygotowane trasy narciarskie dostępne są przy wszystkich liczących się kurortach zimowych, obsługują je sprawnie działające systemy wyciągów i gondoli pozwalające turystom na naprawdę aktywny wypoczynek, a nie czekanie w długich kolejkach. Wiele wyciągów i gondoli prowadzi na szczyty niezwykle malowniczymi trasami, bezpłatne skibusy rozwożą narciarzy i snowboardzistów po narciarskich terenach, a dogodne i przyjazne przemieszczanie się zapewnia doskonale rozwiązany system skipassów. Większość tras zjazdowych dysponuje wszystkimi stopniami trudności, w każdym kurorcie można nauczyć się jeździć na nartach, dla snowboardzistów przygotowano wiele szkółek oraz doskonałe rozwiązania do uprawiania tej dyscypliny w specjalnie wybudowanych snowparkach. Narciarze biegowi mają do dyspozycji wiele kilometrów niezwykle malowniczych tras, nie brakuje też innych form aktywnego wypoczynku związanych z zimą takich jak: śnieżny rafting, saneczkarstwo, hokej i kręgle na lodzie, curling, łyżwiarstwo, można też czynnie spędzać czas na krytych basenach, w saunach czy łaźniach parowych.

Dolina Aosty przyciągają swoją ofertą aktywnego spędzania czasu również latem. Turyści lubiący przebywać na świeżym powietrzu mogą wybrać się na piesze wędrówki, jeździć rowerem, latać balonem i na paralotni, niezwykle popularne jest kajakarstwo, jazda konna i wspinaczka oraz spływy kajakowe po rwących rzekach, rafting i kanioning. Popularne są również wycieczki piesze po Alpach, gdzie dostępnych jest ok. 650 km szlaków z doskonale zorganizowaną bazą noclegową. Wśród miejsc godnych odwiedzenia najważniejszym wydaje się przepiękny park krajobrazowy  Parco Nazionale Gran Paradiso, w którym początek biorą malownicze szlaki górskie.

Kiedy najlepiej lecieć do Doliny Aosty?
Dolina Aosty jest regionem, do którego można jechać o każdej porze roku w zależności od tego czy wybieramy się na narty, czy chcemy wypoczywać w letnim okresie. Sezon narciarski trwa od grudnia do kwietnia, warto jednak pamiętać że kurorty narciarski są czynne przez cały rok, a na lodowcach można jeździć na nartach i snowboardzie także w lecie. Najspokojniejsze miesiące na nartostradach są od kwietnia do czerwca i w listopadzie. W planowaniu podróży należy wziąć pod uwagę fakt, że w okresie Bożego Narodzenia i Nowego Roku kurorty przeżywają największe oblężenie. W okresie letnim najcieplejszymi miesiącami są czerwiec, lipiec i sierpień ze średnią temperaturą powietrza wynoszącą 23-25°C. Turyści miłujący górskie wędrówki na ciepłą i słoneczną pogodę mogą liczyć od połowy maja do początku września.

Jaka waluta obowiązuje we Włoszech i jakie są orientacyjne ceny?
We Włoszech obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach i ceny związane z infrastrukturą narciarską i turystyczną.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Dolinie Aosty?
Włochy to skarbnica różnego rodzaju pamiątek, niezależnie w który region trafimy. W miejscowościach wypoczynkowych i kurortach jest wiele sklepów z pamiątkami, na pewno można w nich znaleźć ciekawe upominki.

Turyści często w małych sklepach i na bazarach szukają antyków i biżuterii, które można kupić taniej niż w stolicy Włoch. Popularnością cieszą się wyroby kulinarne, szczególnie sery takie jak mozzarella, parmezan, gorgonzola czy mascarpone, a także wyborne wina Chianti, Amarone czy Marsala – mogą to być pamiątki przeznaczone do konsumpcji lub dla celów dekoracyjnych w specjalnie przygotowanych butelkach. W każdym sklepie z pamiątkami można także znaleźć suweniry poświęcone największym klubom piłkarskim. Symboliczną pamiątką mogą być miniaturowe włoskie budowle lub miniaturki z papieskimi akcentami. W poszczególnych regionach specyficzne pamiątki przybierają postać masek, koronek, kolorowego szkła czy wyrobów ceramicznych. Turyści o zasobniejszych portfelach mogą pokusić się o wyroby takich marek jak Versace, Gucci, Prada czy Armani. Warto pamiętać, że sklepy we Włoszech ze względu na sjestę otwarte są w godzinach: 9:00-13:00 i 15:30/16:00-19:30/20:00.

Jaki czas obowiązuje we Włoszech?
We Włoszech obowiązuje taki sam czas jak u nas.

Jak poruszać się po Dolinie Aosty?
Po Włoszech bardzo dobrze przemieszcza się za pośrednictwem świetnie rozwiniętej kolei obejmującej swoim zasięgiem cały kraj, poszczególne odcinki pokonuje się bardzo szybko. Dobra połączenia kolejowe funkcjonują też na trasach z głównymi miastami w Europie, obsługuje je m. in. pociąg Pendolino i Eurostar Italia. Komunikacja autobusowa jest natomiast wolniejsza i obsługuje krótsze trasy.

Włoskie autostrady są szybkie i płatne, chociaż zdarza się, że w okresie świąt i sezonie letnim mogą być zatłoczone. Kierowcy nie mają obowiązku posiadania międzynarodowego prawa jazdy, a polskie ubezpieczenia komunikacyjne są uznawane. Kierowcę i pasażerów obowiązuje zapięcie pasów, brak kamizelki odblaskowej skutkuje mandatem. Warto również pamiętać, że we Włoszech obowiązują ostre przepisy dotyczące parkowania i niedostosowanie się do nich grozi szybkim odholowaniem samochodu i wysokim mandatem.

W kurortach narciarskich połączenia między dolnymi stacjami wyciągów i hotelami zapewniają bezpłatne skibusy zsynchronizowane z godzinami startu i zamknięcia wyciągów. Kierowcy powinni mieć na uwadze górski charakter regionu i zaopatrzyć się wcześniej w łańcuchy śniegowe, gdyż w wielu miejscach są wymagane.

Jakie są ograniczenia celne we Włoszech?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić do 200 szt. papierosów, 400 szt. cygaretek, 200 szt. cygar, 1 kg. Tytoniu, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.  

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia we Włoszech?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są we Włoszech bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Włoch tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Na terenie Włoch bez wizy można przebywać 90 dni, a okres ważności paszportu nie może być krótszy niż dozwolony czas pobytu.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Rzymie: www.rzym.polemb.net

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Włoskiej

Włochy, Rzym, Via Pietro Paolo Rubens, 20, 00197
Tel.: 0039 06 362 04 200, 0039 06 362 04 204 Tel.: 0039 06 362 04 300 (Wydz. Kons.) Tel. dyżurny: 0039 335 599 52 12 (po godz. pracy) Faks: 0039 06 321 78 95 Faks: 0039 06 362 04 322 (Wydz. Kons.)
rzym.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.rzym.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Padwie

Włochy, Padwa, Via Temanza 1/A int. 26, 5134
Tel.: (00-39) 049 61-33-58 Faks: (00-39) 0431 782105
padova@consolatodipolonia.it
www.consolatodipolonia.it